Miss Canada

We zijn ontzettend blij dat onze laatste pup gezond en wel bij haar baasje is aangekomen in Canada. Na een vermoeiende dag van 2 uur in de auto Sleen - Amsterdam, 5 uur op Shiphol, 8 uur in het vliegtuig, 2 uur op het vliegveld Montreal en 3 uur in de auto naar haar eind adres kregen we deze foto met het bijschrift "Good Morning". Goed gedaan super sterke Azuur Ik Ben vd Jongbloedvaart!

Azuur vertrekt naar Canada

Vandaag hebben we afscheid genomen van Azuur. En dit was niet het gemakkelijkste afscheid. Azuur Ik Ben vd Jongbloedvaart gaat namelijk naar Canada. Een pup exporteren vergt wat extra inspanning. Ze mocht pas vliegen met 10 weken leeftijd, dus je hebt er wat langer er voor te zorgen. Entingen, ontworming etc gaan in die tijd gewoon door. Bovendien was het nodig gezondheidsverklaringen te regelen en ervoor te zorgen dat haar dierenpaspoort in orde was. Ondanks of beter gezegd dankzij die extra inspanningen geeft het een verdrietig maar tegelijk voldaan gevoel als het allemaal zo ver is. Ondertussen twijfelen we er niet aan dat ze aan de overkant van de plas warm wordt onthaald en we zijn ondertussen vol verwachting op het eerste bericht dat ze veilig is aangekomen.

De’n Contenten Hond

Vandaag bij de algemene ledenvergadering van de NCEF was het een geweldig samenzijn van maar liefst 7! pups uit ons nest. Het was erg leuk om van iedereen te horen hoe het ging en om natuurlijk de pups te zien. Allemaal blije gezichten en blije hondjes. Voor ons persoonlijk zat er nog een extra feestelijk tintje aan bleek later, want we gingen naar huis met de prijs best apporterende hond 2013 (voor de 2e keer op rij nu) en met de prijs De'n Contenten Hond. En met die laatste prijs zijn wij toch wel heel content, want het staat voor beste relatie hond - baas. Nu is het zo dat onze relatie goed te noemen is, maar dat we elkaar ook wel eens niet begrijpen. Net als tussen man en vrouw zeg maar. Echter gedurende de gehele periode vanaf dekking tot nu de laatste pups de deur uitgaan hebben we toch een hele sterke band opgebouwd. Hibou is een fantastische moeder gebleken en ons vertrouwen daarin is ontzettend groot geworden. Hoe zij de pups heeft verzorgt tot op het laatst was geweldig om te zien. We zouden dan ook graag de prijs aan Hibou opdragen als zijnde prijs voor beste relatie teef - pup.

De paden op, de jachtvelden in..

Omdat vandaag de verwaaiing zeer goed was zijn we er op uit geweest. Voor de pups was het nog te ver lopen naar wat meer weidsheid. Dus zijn we er met de fietskar op uit gegaan. Met wat ganzen op de akkers zijn we onder de wind gaan lopen achter een struweel. Voor moeders was het heerlijk wind snuiven. En voor de pups was het heerlijk achter moeder aanrennen, want er moet toch want aan de hand zijn als ze zo de bosjes afzoekt. En een moeder anno nu moet multitasken: voorstaan en je kroost melk geven.

Moe en voldaan zijn we allen weer thuis gekomen. En dan val je gewoon in de fietskar in slaap.

Papier en steen

Omdat morgen het oud papier wordt opgehaald, kun je er vandaag nog even op stoeien. En de steen... Het is een favoriete zitplek geweest voor veel pups Bij deze noemen we hem la Pierre de Epagneul Français. Als je er boven op gaat zitten overzie je je territorium op een elegante manier. 

Training

Er zijn nog een paar laatste pups, maar zo langzamerhand probeer ik wat te trainen met Asha. Maandagavond ben ik naar de jachthonden training geweest. Voorlopig alleen even een half uurtje kijken met Asha. Dit is al meer dan genoeg indrukken. Thuis oefenen we wat aan de riem lopen en probeer haar bij me te laten komen met beloningsbrokjes. Zo af en toe een vleugeltje van het een of ander zoals vandaag een kraai.

Pieterpad

Nog even een stukje Pieterpad gelopen met de laatste 5.

Asha en de riem

Omdat we weken achter elkaar druk zijn om het nest als geheel te verzorgen vergaten we soms bijna dat we zelf ook nieuwe pupeigenaar zijn. Vandaag heb ik Asha even alleen mee in de auto genomen naar onze oppas en hun bejaarde flatcoat, Istar. Zo zag ik mooi hoe het ook alweer was om een pup in een nieuwe omgeving te plaatsen. Ze was al gewend aan een halsbandje, maar toen ik haar uit de auto pakte en de riem omdeet verzette ze zich. Ineens zit je als pup vast met een riem aan je baas. Dat wil je niet. Gelukkig had het baasje allemaal lekkers mee en praatte hij zo vrolijk. Een ietwat humeurige Istar kan zelfs de pret niet bederven als je maar doet alsof het er bij hoort en daarvoor beloont wordt. Zo werd het een goede eerste ontmoeting en zijn we later moe en voldaan weer naar huis gereden. Thuis heb ik ook de rest nog maar even aan de riem gedaan. Maar dan blijkt dat dat weinig zinvol is. Als je in de roedel zit ben je niet alleen en durf je wel. En is er nauwelijks besef dat je vast zit.